Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός.

Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός. –Μένανδρος, 4ος αιώνας π.Χ.

Κάτω από τα πόδια μας υπάρχει ένα παραμελημένο σύμπαν. Εκατόν σαράντα εννιά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης αποτελούν το σπίτι του ανθρώπινου πολιτισμού και ενώ η ζωή ξεκίνησε από τη θάλασσα, η ανθρωπότητα άνθησε πατώντας τα πόδια της στη στεριά.

Στους περισσότερους πολιτισμούς το χώμα και η γη παίρνουν χαρακτήρα μητρικό και προστατευτικό. Η Γαία υπήρξε η πρώτη μητέρα που έφερε στη πλάση όλους  τους θεούς και τους τιτάνες. Το έδαφος είναι μία φαινομενικά αστείρευτη πηγής τροφής. Με πέτρες και μέταλλα παρμένα από τα βάθη του πλανήτη μας στήσαμε τους ψηλότερους ουρανοξύστες.
Αλλά το στέρεο στοιχείο έχει και άλλο ένα χαρακτηριστικό που μπορεί να συνδεθεί με την μητρότητα. Αν και η γη σε μεγάλο βαθμό εξασφαλίζει την τροφή μας αλλά και τις πρώτες μας ύλες, συχνά την παραβλέπουμε ή την προσπερνάμε ως κάτι δεδομένο.

Με το πέρασμα του χρόνου, το χώμα και η λάσπη εξαφανίστηκαν από τη καθημερινότητα μας. Τα σκονισμένα σοκάκια καλύφθηκαν με τσιμέντο και οι μουτζουριές στα χέρια και στο πρόσωπο είναι πλέον απαγορευμένο “look”. Αλλά όπως το παιδί δεν ξεχνά ποτέ τη μυρωδιά της μάνας του, έτσι και η ανθρώπινη φυλή δεν ξέχασε πραγματικά τις ρίζες της.
Η οσμή της γης μετά τη βροχή γνωστή και ως πετριχώρ, είναι ευχάριστη για σχεδόν ολόκληρο το πληθυσμό της γης, κάτι που δεν ισχύει για άλλες οσμές.  Συνήθως οι μυρωδιές που μας αρέσουν εξαρτώνται από την τοποθεσία μας, τον πολιτισμό μας καθώς και τα βιώματά μας. Αλλά η χαρακτηριστική μυρωδιά του νωπού χώματος είναι οικουμενικά αποδεχτή ως ευχάριστη και αναζωογονητική. Υπάρχει μία βαθύτατα συναισθηματική αντίδραση μετά την έκθεσή μας σε αυτή.

Αυτό συμβαίνει διότι οι μυστηριώδεις πτυχές του υποσυνείδητου μας συνδέουν τη μυρωδιά με βροχή σε γόνιμα εδάφη, κάτι που παλαιότερα σήμαινε μια καλή σοδειά και φρέσκο πόσιμο νερό. Φαίνεται πως παρά την προσπάθεια της κοινωνίας μας να μας εξευγενίσει και να μας μάθει να αποζητάμε το κλινικά καθαρό, στην ουσία παραμένουμε αυτό που ήμασταν πάντα. Παιδιά της γης που ζουν και ονειρεύονται κοιτώντας τον ουρανό αλλά πατώντας σταθερά στο χώμα.

Αυτή η επίδραση της γήινης οσμής δεν έχει περάσει απαρατήρητη στους αρωματοποιούς της ιστορίας. Ρίζες όπως το βέτιβερ και η ρίζα της ίριδας επεξεργάζονται για να αποσταχθούν έλαια με σκοτεινά και μυστηριώδη αρωματικά προφίλ. Ένα είδος λειχήνας (oakmoss) χρησιμοποιείται γιατί φέρνει στο μυαλό το νωπό πράσινο έδαφος του δάσους ενώ παράλληλα χαρίζει μεγαλύτερη διάρκεια στα αρώματα. Με την εξέλιξη της επιστήμης, οι αρωματοποιοί έχουν στα χέρια τους συνθετικές αρωματικές νότες όπως το geosmin και το «βάμμα γης» με χαρακτηριστικό γήινο χαρακτήρα.  

Στο επόμενο Blog Post μας θα δούμε αρώματα που χρησιμοποιούν την τόσο ισχυρή επίδραση της μυρωδιάς της γης για να δημιουργήσουν μυστηριώδη,  ήρεμα και οικεία προφίλ.